Barbara Mękarska, z domu Friedberg, urodziła się w 1942 roku w Krakowie. W latach 1960-65 studiowała iranistykę w Instytucie Filologii Orientalnej UJ. Magisterium uzyskała w 1965 roku przedstawiając pracę magisterską pt. Napis baktryjski z Surkh Kotal. W latach 1967-71 odbyła studia doktoranckie w Katedrze Językoznawstwa Ogólnego i Indoeuropejskiego UJ, po których w 1972 roku uzyskała doktorat z zakresu językoznawstwa irańskiego na podstawie rozprawy Szyk wyrazów w zdaniu średnioperskim. W tym samym roku rozpoczęła pracę w Zakładzie Iranistyki Instytutu Filologii Orientalnej UJ (obecnie Instytut Orientalistyki) na stanowisku adiunkta, później starszego wykładowcy. W roku akademickim 1976/77 przebywała na stypendium naukowym w Iranie, na uniwersytecie w Maszhadzie. W 2007 roku przeszła na emeryturę.
W pracy dydaktycznej dr Mękarska skupiała się na zagadnieniach językoznawczych, które były jej domeną naukową. Prowadziła głównie zajęcia z gramatyki historycznej i gramatyki opisowej.
W pracy naukowej nie ograniczała się do zagadnień językoznawczych, nie stroniła od innych aspektów iranistyki. Stąd jej wykłady i publikacje na temat tradycji sztuki perskiej w Polsce czy o polskich badaczach ludów i języków irańskich. Interesowały ją również kontakty polsko-irańskie.
Dr Mękarska kilka razy sprawowała funkcję kierownika Zakładu Iranistyki. Przez wiele lat była członkinią Komisji Orientalistycznej krakowskiego oddziału PAN, kilka lat pełniąc funkcję sekretarza naukowego. Należała także do Societas Iranologica Europaea.
W latach 1995-98 brała udział w realizacji jednego z pierwszych w Polsce programów TEMPUS-PHARE: Student Mobility for the Study of Religious Interaction. Christianity, Judaizm, Islam. Od 1996 była koordynatorem tego programu w UJ.
Opublikowała około 20 artykułów naukowych w renomowanych czasopismach orientalistycznych i językoznawczych. Wygłosiła kilkanaście referatów na polskich i międzynarodowych konferencjach. Dotyczyły ona głównie języka średnioperskiego, ewolucji nowoperskiego, przekładów Awesty i inskrypcji staroperskich na język nowoperski, ewolucji składni w historii języka perskiego.
Wybrane publikacje:
- An Attempt at the Reconstruction of the Baktrian Language System, „Folia Orientalia”, XV, Kraków 1973, s. 149-165.
- Word order in Middle Persian, „Folia Orientalia”, XXII, Kraków,1981-1984, s. 23-67.
- Znajomość rodzimych dialektów wśród młodej inteligencji w Iranie, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego – Prace Językoznawcze”, z. 76, 1984, s. 151-158.
- Specifite des traductions persanes des langues iraniennes anciennes, „Folia Orientalia”, XXXVI, Kraków 2000, s. 197-204.
- Odmiany języka perskiego uwarunkowane historycznie i regionalnie, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, t. 61, 2005, s. 5-11.
- Persian Art. And Artifacts in Polish Collections (współautorstwo z B.Słotą i D.Malarczyk), „Encyclopaedia Iranica”, 2009, www.iranicaonline.org/articles/poland-ii-persian-art-in.